Kamis, 15 Desember 2011
J A R A N
Jarene wong-wong aku diarane “jaran” saka tembung kirata basa nek “dijarno sak paran-paran”. Iso melayu menyang ngendi wae. Kadang lewat gunung, nyebrangi kali, neng padang pasir uga neng dalan sing roto.
Diarani jaran, aku yo ora seneng-seneng tok, sebab kadang aku dipadani ora duwe udhel. Padahal udhelku wis tak pamerno lewat endi ae. Kadang nang ndukur pentas ambek menyanyi, neng dalan-dalan sing tak lewati, uga kadang sengojo mejeng nang pasar ugo tempat rekreasi. Tapi diarani aku iki jaran, masio wis tak kandak-kandakno marang sopo ae, tetep ae aku diilokno ora duwe udhel.
Aku jaran, sepisan jaran yo tetep ae jaran. Masih diapak-apakno yo pancet jaran. Mangkane aku seneng gak kelambian. Kanggo ngindari wadanane wong-wong, aku nggawe koco moto khusus jaran, sing sering diarani wong-wong “Kacamata kuda”.
Sing marai aku ora iso seneng-seneng dewe, amergo aku ditumpaki wong akeh sarono gantian. Nek playuku banter sering dijuluki “Kuda Terbang”, sebab iso ngajak wong sing numpaki aku keroso ning awang-awang.
Langganan:
Posting Komentar (Atom)
Tidak ada komentar:
Posting Komentar